Benzelden kendüyi yarun kalem barmagına
Ey Helaki yüz sürüp payına kor ser nameler
( Ey Helaki, kalem kendisini sevgilinin parmağına benzettiğinden beri mektuplar ayağına yüz sürüp baş koyarlar.)
Osmanlı şiirinde parmaklar kalem gibi ince ve uzun olarak idealize edilmiştir. Bu bakımdan güzellerin parmakları çok defa kaleme benzetilir. Ancak burada şair klişeleşen bu benzetme kalıbına bir üst perdeden yaklaşarak kalemi, kendisini sevgilinin parmağına benzeterek övünür halde tasvir etmektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder