Bir nefes kalmuş hayatumdan habibim subh tek
Nola ger bir mihr göstersen mana ahır nefes
( Hayatımdan bir nefes kalmıştır. Son nefesimdeyim ey sevgili! Aynen sabah gibi. Seher vakti ufkun ağarması nefes almaya benziyor. Güneş doğunca sabah vakti sona eriyor. Gün başlıyor. Nolur bu son nefeste bana bir sevgi göstersen. )
Divan edebiyatında aşık hiç usanmadan bıkmadan sevgilinin peşinden koşar ve hiç bir zaman vuslat ümidini yitirmez fakat sevgili ise bu yalvarış ve yakarışların hiçbirine aldırmaz son derece acımasız ve gaddardır. Şair insan olduğu için son nefesten sonra ölür. Halbuki sabahleyin seherin nefes alışı güneşin doğması ile sona erer.Sabahleyin güneşin doğması anını kendi hayatına benzetir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder